صاحب سخن، مستمع را بر سر ذوق آورد!

low-صاحب سخن

حتما تا کنون ضرب المثل «مستمع، صاحب سخن را بر سر ذوق آورد!» را شنیده اید.

وقتی به دنبال یادگیری و یاد دادن مهارت های کلامی، فن بیان و سخنرانی هستیم، اگر قرار باشد که مخاطبین، سخنران را بر سر ذوق بیاورند پس هنر سخنران در چیست؟!

دیگر چه نیازی به فراگرفتن مهارت های ارتباطی و تحلیل سخنرانی افرادی مثل استیو جابز، آنتونی رابینز، دنیل پینک و… است؟!

وقتی بحث ارائه (Presentation) مطرح می شود اکثر ما ذهنمان به سمت سخنرانی استیو جابز و معرفی iPad  می رود. از همه مهم تر به تحلیل و بررسی و نقاط قوت صحبت های او می پردازیم. بعضی ها هم یک گام فراتر می گذارند و سعی می کنند از نحوه ارائه جابز الگوبرداری کنند.

برای پاسخ به سوال «چرا و چقدر مهارت ارائه و فن بیان اهمیت دارد؟» همیشه از این منظر به آن توجه شده؛ که ما در جمع های مختلف به عنوان دانشجو، مدیر، کارمند، بازاریاب، روزنامه نگار، وکیل، مشاور، روانشناس و… به این مهارت نیاز داریم. خیلی هم طبیعی است که ما برای اینکه بتوانیم به بهترین شکل و جذاب ترین حالت ممکن مطالب و ایده های خودمان را منتقل کنیم، با همکار و خانواده خود بهتر صحبت کنیم، از همه مهم تر خودمان را به بهترین شکل معرفی کنیم نیازمند یادگیری این مهارت مهم هستیم. همان طور که در فایل صوتی مربوط به سخن سرا گفته بودیم ما پس از کلی تلاش و فعالیت برای اینکه بتوانیم گل بزنیم و توپ را وارد دروازه کنیم باید تمام کننده خوبی باشیم. ما، ماحصل کار خودمان را با ارائه خوب به مخاطبین خودمان منتقل می کنیم. یک شرکت دستاورد خود را با تبلیغات خوب به مشتریان خودش نشان می دهد. یک شخص تمام تلاش های خودش در طول دوران تحصیل و کارش با یک ارائه خوب در جلسه مصاحبه استخدامی به شرکت مورد نظر نشان می دهد. بدون داشتن ارائه خوب نمی توانیم نشان دهیم که ما لیاقت یک کار را داریم و ما مناسب آن کار هستیم.

چرا از مطالبی که در سمینارها و همایش ها و کلاس های درس می شنویم، درصد کمی از آن ها در ذهنمان می ماند و به ندرت  ما را  برای اقدام به کاری تحریک می کنند؟ و چرا از مطالب درسی فقط همان چند صفحه جزوه ی آخر ترم، آن هم برای چند روز بیشتر در خاطرمان باقی نمی ماند؟

یکی از دلایل اصلی و اساسی آن عدم ارائه جذاب، ساده و خلاقانه از سوی اساتید و سخنران ها است.

سوال: تا به حال اتفاق افتاده که تصمیم بگیرید، که با دوستان و یا خانواده به سینما بروید به امید اینکه شاهد یک فیلم بد باشید؟! اگر خود آزار نباشیم طبیعتا جواب سوال منفی است. هیچ کس به یک سمینار، همایش و… نمی رود، که شاهد یک سخنرانی خسته کننده و ملالت آور باشد.

امتیاز مثبتی وجود دارد که خیلی ها به آن توجه نمی کنند این است که مخاطبین در ابتدای کار مشتاق به شنیدن صحبت های ما هستند.

به قول برایان تریسی: «نمره ای که مخاطب قبل از سخنرانی و در همان ابتدا به یک سخنران می دهد ۲۰ است.» چرا؟! چون که مخاطب آماده مشاهده یک سخنرانی خوب، کاربردی و جذاب است. بنابراین نمره ای که مخاطب و شنونده قبل از شروع صحبت های یک سخنران به او می دهد نمره ای کامل است.

و این گفته تریسی یعنی اینکه ما در ابتدا حمایت و تشویق همه مخاطبین را داریم و همه طرفدار ما هستند.

سسسسس

نکته اصلی در چیست؟

موضوع اصلی و کلیدی در حفظ و نگداری از نمره ای است که مخاطبین به ما داده اند. یعنی اینکه آن را تا پایان ارائه و سخنرانی مان از دست ندهیم. این نکته ما را به یاد جمله معروف «به دست آوردن قهرمانی دشوار است اما حفظ و نگهداری از آن دشوارتر» می اندازد.

این مخاطب نیست که سخنران را به ذوق می آورد بلکه صاحب سخن، مستمع را بر سر ذوق آورد.

به نظر شما استیو جابز در معرفی iPad  و سخنرانی هایش مخاطبین را بر سر ذوق می آورد یا برعکس؟!

نویسنده: محمد گیوکی

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *